Zamirler, cümle içinde isimlerin yerini tutan sözcüklerdir. Türkçede çeşitli zamir türleri bulunur:
Kişi (Şahıs) Zamirleri: İnsan isimlerinin yerini tutan zamirlerdir. Örnekler: ben, sen, o, biz, siz, onlar. (Kişi Zamirleri)
İşaret (Gösterme) Zamirleri: İsimleri işaret yoluyla belirten zamirlerdir. Örnekler: bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar. (İşaret Zamirleri)
Belgisiz (Belirsizlik) Zamirleri: Hangi ismi karşıladığı tam olarak belli olmayan zamirlerdir. Örnekler: biri, birkaçı, çoğu, hepsi, tümü, bazıları, kimse, şey. (Belgisiz Zamirler)
Soru Zamirleri: İsimleri soru yoluyla belirten zamirlerdir. Örnekler: kim, ne, nerede, hangisi, kaçı. (Soru Zamirleri)
İyelik (Tamlama) Zamirleri (İyelik Ekleri): İsimlere eklenerek aitlik anlamı katan eklerdir. Bunlar aslında ek olmakla birlikte, ismin yerini tuttuğu için zamir gibi işlev görür. Örnekler: -im, -in, -i, -imiz, -iniz, -leri (kitabım, kitabın, kitabı...). Bu konuyla ilgili ayrı bir sayfa oluşturulmamıştır.
Dönüşlülük Zamiri: Kendi sözcüğü, dönüşlülük zamiridir. Cümlede özneyi pekiştirmek veya belirtmek için kullanılır. (Dönüşlülük Zamiri)